Parlament EU za propozycją zaprzestania zmian czasu z letniego na zimowy od 2021

Komunikat prasowy
Sesja plenarna
TRAN
26-03-2019 – 13:25
Parlament EU za propozycją zaprzestania zmian czasu z letniego na zimowy od 2021
© European Union 2018 – Source : EP/Mathieu CUGNOT

Changing time
Parlament za propozycją zakończenia sezonowych zmian czasu z letniego na zimowy od 2021

Rok 2021 mógłby być ostatnim rokiem, w którym w UE nastąpi sezonowa zmiana czasu
Państwa członkowskie zachowają prawo do decydowania o swojej strefie czasowej

Posłowie zagłosowali za zakończeniem praktyki przesuwania zegarów o godzinę wiosną i jesienią, od 2021 roku.

Państwa UE, które zdecydują się na zachowanie czasu letniego, powinny dokonać ostatniej zmiany czasu w ostatnią niedzielę marca 2021 roku, te, które wolą utrzymać swój standardowy (zimowy) czas, mogą przestawić zegary w ostatnią niedzielę października 2021 roku, mówi projekt przepisów przyjęty przez posłów 410 głosami do192, przy 51 wstrzymujących się od głosu.

Posłowie poparli propozycję Komisji Europejskiej, aby zakończyć sezonowe zmiany czasu, ale głosowali za przesunięciem daty z 2019 na 2021 rok.

Ochrona rynku wewnętrznego

Posłowie chcą również, aby kraje UE i Komisja koordynowały decyzje w celu zapewnienia, że stosowanie czasu letniego w niektórych krajach i czasu zimowego w innych nie zakłóca rynku wewnętrznego.

Jeśli Komisja Europejska uzna, że przewidywane ustalenia czasowe mogłyby znacząco i trwale utrudnić prawidłowe funkcjonowanie jednolitego rynku, może przedłożyć wniosek o przesunięcie terminu stosowania dyrektywy o maksymalnie 12 miesięcy, stwierdza przyjęty tekst.

Kolejne kroki

Przyjęty tekst jest stanowiskiem Parlamentu, które będzie przedmiotem negocjacji z ministrami UE w sprawie uzgodnienia ostatecznego kształtu przepisów.

Kontekst

W odpowiedzi na inicjatywy obywatelskie, w lutym 2018 r. Parlament wezwał Komisję do oceny dyrektywy w sprawie ustaleń dotyczących czasu letniego i, w razie potrzeby, do przedstawienia wniosku dotyczącego zmiany dyrektywy.

W następstwie oceny, która postała na podstawie 4,6 mln odpowiedzi, z których 84% było za zakończeniem zmian czasu, Komisja przedłożyła wniosek, który teraz będzie musiał zostać uzgodniony przez Parlament i ministrów UE.

UE po raz pierwszy ujednoliciła uzgodnienia dotyczące czasu letniego w 1980 roku, w celu zapewnienia zharmonizowanego podejścia do zmiany czasu w ramach jednolitego rynku, wcześniej krajowe praktyki i harmonogramy dotyczące czasu letniego były rozbieżne. Obecna dyrektywa w sprawie ustaleń dotyczących czasu letniego nakłada na państwa UE obowiązek przejścia na czas letni w ostatnią niedzielę marca i powrót do standardowego czasu w ostatnią niedzielę października.

źródło www.europarl.europa.eu/news/pl/press-room/20190321IPR32107/parlament-za-propozycja-zaprzestania-zmian-czasu-z-letniego-na-zimowy-od-2021

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 26 Marca 2019 r. w celu przyjęcia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/… w sprawie zniesienia sezonowych zmian czasu i uchylenia dyrektywy 2000/84/WE

P8_TC1-COD(2018)0332

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 114,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(1),

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą, (2),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Państwa członkowskie zdecydowały się w przeszłości wprowadzić ustalenia dotyczące czasu letniego na poziomie krajowym. Dla funkcjonowania rynku wewnętrznego ważne było, aby wspólna data i czas rozpoczęcia i końca okresu obowiązywania czasu letniego zostały ustalone w całej Unii w celu koordynacji zmiany czasu w państwach członkowskich. Zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2000/84/WE(3) wszystkie państwa członkowskie stosują obecnie ustalenia dotyczące sezonowe zmiany czasu letniego, począwszy od ostatniej niedzieli dwa razy w roku. Czas standardowy jest zmieniany na czas letni w ostatnią niedzielę marca i obowiązuje do ostatniej niedzieli października tego samego roku. [Popr. 1]

(2) W oparciu o szereg petycji obywateli, inicjatyw obywatelskich i pytań parlamentarnych Parlament Europejski wezwał Komisję w swojej rezolucji z dnia 8 lutego 2018 r. Parlament Europejski wezwał Komisję do przeprowadzenia dogłębnej oceny ustaleń dotyczących czasu letniego wprowadzonych dyrektywą 2000/84/WE oraz w razie konieczności do przedłożenia wniosku dotyczącego jej przeglądu. W rezolucji tej potwierdzono podkreślono również, że zasadnicze znaczenie ma utrzymanie zharmonizowanego znaczenie utrzymania zharmonizowanego i skoordynowanego podejścia do ustaleń dotyczących czasu w całej Unii, a także jednolitego systemu czasu w UE. [Popr. 2]

(3) Komisja przeanalizowała dostępne dowody; wskazują one, jak ważne są zharmonizowane przepisy unijne w tej dziedzinie dla celu zapewnienia należytego funkcjonowania rynku wewnętrznego, zapewnienia przewidywalności i długoterminowej pewności oraz uniknięcia między innymi zakłóceń w planowaniu operacji transportowych i w funkcjonowaniu systemów teleinformatycznych, a także wyższych kosztów w handlu transgranicznym lub niższej wydajności towarów i usług. Dowody nie są rozstrzygające co do tego, czy korzyści wynikające z ustaleń dotyczących czasu letniego przewyższają niedogodności związane z copółroczną zmianą czasu. [Popr. 3]

(3a) Publiczna debata nad ustaleniami dotyczącymi czasu letniego nie jest nowością, a od czasu wprowadzenia czasu letniego podejmowano wiele inicjatyw, które miały na celu zakończeniu tej praktyki. W niektórych państwach członkowskich odbyły się krajowe konsultacje, a większość przedsiębiorstw i zainteresowanych podmiotów opowiedziała się za zaprzestaniem zmiany czasu. Konsultacje zapoczątkowane przez Komisję Europejską doprowadziły do tego samego wniosku. [Popr. 4]

(3b) W tym kontekście sytuacja hodowców zwierząt gospodarskich może posłużyć za przykład tego, że ustalenia dotyczące czasu letniego uważano początkowo za niezgodne z praktykami pracy w rolnictwie, w szczególności w odniesieniu do bardzo wczesnego początku dnia pracy już w trakcie obowiązywania czasu standardowego. Uważano, że dwukrotna zmiana czasu w roku utrudnia też wprowadzanie produktów czy zwierząt na rynki. Co więcej, ponieważ krowy nie zmieniają swojego naturalnego rytmu wytwarzania mleka, stwierdzono spadek wydajności mlecznej. Nowoczesne urządzenia i praktyki rolne zrewolucjonizowały jednak rolnictwo w sposób, który sprawia, że większość tych obaw nie wydaje się już istotna, ale nadal utrzymują się obawy związane z rytmem biologicznym zwierząt i warunkami pracy rolników. [Popr. 5]

(4) Trwa obecnie ożywiona debata publiczna na temat ustaleń dotyczących czasu letniego. W konsultacjach społecznych przeprowadzonych przez Komisję wzięło udział około 4,6 mln obywateli, co stanowi największą liczbę respondentów, którzy kiedykolwiek udzielili odpowiedzi w konsultacjach prowadzonych przez Komisję. Wiele inicjatyw obywatelskich wskazuje na obawy obywateli w związku ze zmianą czasu dwa razy w roku, a niektóre państwa członkowskie wyraziły już chęć zaprzestania stosowania takich ustaleń dotyczących czasu letniego. W świetle tych zmian konieczne jest stałe czuwanie nad należytym funkcjonowaniem rynku wewnętrznego i uniknięcie wszelkich poważnych zakłóceń w funkcjonowaniu tego rynku, które mogą być spowodowane różnicami między państwami członkowskimi w tym zakresie. Należy zatem w sposób skoordynowany i zharmonizowany znieść ustalenia dotyczące czasu letniego. [Popr. 6]

(4a) Chronobiologia wskazuje, że wszelkie zmiany czasu zaburzają rytm dobowy organizmu człowieka, co może mieć negatywny wpływ na zdrowie. Najnowsze dowody naukowe wyraźnie wskazują na związek między zmianami czasu a chorobami układu krążenia, chorobami zapalnymi układu odpornościowego czy nadciśnieniem wynikającymi z zaburzenia cyklu dobowego. Niektóre grupy, takie jak dzieci i osoby starsze, są szczególnie narażone. Z myślą o ochronie zdrowia publicznego należy zatem znieść sezonowe zmiany czasu. [Popr. 7]

(4b) Terytoria inne niż terytoria zamorskie państw członkowskich UE znajdują się w trzech różnych strefach czasowych lub stosują różne czasy standardowe, tj. GMT, GMT+1 i GMT+2. Znaczna rozpiętość terytorium Unii Europejskiej w kierunku północ-południe oznacza, że oddziaływanie czasu pod względem światła dziennego jest różne w całej Unii. Dlatego ważne jest, aby państwa członkowskie wzięły pod uwagę aspekty geograficzne czasu, tj. naturalne strefy czasowe i położenie geograficzne, przed zmianą swoich stref czasowych. Państwa członkowskie powinny konsultować się z obywatelami i właściwymi zainteresowanymi stronami przed podjęciem decyzji o zmianie stref czasowych. [Popr. 8]

(4c) Liczne inicjatywy obywatelskie wskazywały na obawy obywateli dotyczące zmiany czasu dwa razy do roku, a państwom członkowskim należy dać czas i możliwość przeprowadzenia własnych konsultacji publicznych i ocen skutków w celu lepszego zrozumienia konsekwencji rezygnacji z sezonowej zmiany czasu w czasie w każdym regionie. [Popr. 9]

(4d) Czas letni czy też przedłużenie czasu dostępu do światła dziennego umożliwiły pozornie późniejsze zachody słońca w miesiącach letnich. Dla wielu obywateli Unii lato jest synonimem dostępności światła dziennego do późnych godzin wieczornych. Powrót do czasu „standardowego” oznaczałby, że w lecie zachód słońca będzie następował o godzinę wcześniej, a także że w ten sposób znacznie skróci się okres roku, w którym światło dzienne jest dostępne w godzinach wieczornych. [Popr. 10]

(4e) Liczne badania dotyczyły związku między przejściem na czas letni a ryzykiem ataku serca, zaburzeniami rytmu dobowego, bezsennością, brakiem koncentracji i deficytem uwagi, wzmożonym ryzykiem wypadków, niższą satysfakcją życiową, a nawet wskaźnikami samobójstw. Jednakże dłuższa ekspozycja na światło dzienne i światło słoneczne czy aktywne spędzanie czasu na wolnym powietrzu po szkole lub po pracy mają wyraźny i pozytywny długotrwały wpływ na ogólne samopoczucie. [Popr. 11]

(4f) Sezonowa zmiana czasu wpływa również negatywnie na dobrostan zwierząt, co jest szczególnie widoczne na przykład w sektorze rolnictwa, w którym obserwuje się negatywny wpływ na produkcję mleka. [Popr. 12]

(4g) Powszechnie uważa się, że sezonowe zmiany czasu przynoszą oszczędności energii. Rzeczywiście był to główny powód, dla którego w ubiegłym wieku pierwotnie wprowadzono zmianę czasu. Z badań wynika jednak, że choć sezonowe zmiany czasu mogą odgrywać marginalną rolę w redukcji zużycia energii w Unii jako takiej, to nie zawsze dzieje się tak w przypadku poszczególnych państw członkowskich. Oszczędność zużycia energii do oświetlania osiągnięta w wyniku przejścia na czas letni może też zostać zniwelowana przez wzrost zużycia energii wykorzystywanej do ogrzewania. Ponadto wyniki tych badań są trudne do interpretacji ze względu na ich silne nacechowanie przez czynniki zewnętrzne, takie jak warunki meteorologiczne, zachowanie użytkowników energii czy zachodząca transformacja energetyczna. [Popr. 13]

(5) Niniejsza dyrektywa nie powinna naruszać prawa poszczególnych państw członkowskich do podjęcia decyzji w sprawie standardowego czasu lub czasów dla terytoriów podlegających ich jurysdykcji i objętych terytorialnym zakresem stosowania Traktatów oraz w sprawie dalszych zmian w tym zakresie. Jednak w celu zapewnienia, by stosowanie ustaleń dotyczących czasu letniego jedynie przez niektóre państwa członkowskie nie zakłócało funkcjonowania rynku wewnętrznego, państwa członkowskie powinny powstrzymać się od zmiany czasu standardowego na danym terytorium podlegającym ich jurysdykcji z przyczyn związanych ze zmianami sezonowymi, nawet gdyby taka zmiana była przedstawiana jako zmiana strefy czasowej. Ponadto w celu zminimalizowania zakłóceń między innymi w sektorze transportu, komunikacji i innych odnośnych sektorach, państwa członkowskie powinny powiadomić Komisję w odpowiednim czasie o zamiarze zmiany czasu standardowego, a następnie stosować zgłoszone zmiany. Na podstawie tego powiadomienia Komisja powinna poinformować wszystkie pozostałe państwa członkowskie, tak aby mogły one przyjąć wszelkie niezbędne środki. Powinna ona również poinformować społeczeństwo i zainteresowane strony, publikując te informacje. najpóźniej do dnia 1 kwietnia 2020 r. o zamiarze zmiany czasu standardowego w ostatnią niedzielę października 2021 r. [Popr. 14]

(6) W związku z tym konieczne jest zakończenie harmonizacji okresu objętego ustaleniami dotyczącymi czasu letniego zgodnie z dyrektywą 2000/84/WE oraz wprowadzenie wspólnych przepisów uniemożliwiających państwom członkowskim sezonowe stosowanie różnych ustaleń dotyczących czasu przez zmianę czasu standardowego częściej niż raz w ciągu roku oraz ustanawiających obowiązek powiadamiania o przewidywanych zmianach czasu standardowego. Niniejsza dyrektywa ma w istotnej mierze przyczyniać się do sprawnego funkcjonowania rynku wewnętrznego, dlatego też jej podstawą powinien być art. 114 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), zgodnie z wykładnią przyjętą w świetle jednolitego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. [Popr. 15]

(6a) Przed podjęciem decyzji o tym, jaki czas standardowy ma być stosowany w poszczególnych państwach członkowskich, należy przeprowadzić konsultacje i analizy, które uwzględniałyby preferencje obywateli, różnice geograficzne, różnice regionalne, standardowe ustalenia dotyczące organizacji pracy oraz inne czynniki ważne dla danego państwa członkowskiego. W związku z tym państwa członkowskie powinny mieć wystarczająco dużo czasu na przeanalizowanie skutków wniosku oraz wybranie rozwiązania najbardziej odpowiadającego społeczeństwu i jednocześnie uwzględniającego właściwe funkcjonowanie rynku wewnętrznego. [Popr. 16]

(6b) Zmiana czasu niezwiązana ze zmianami pór roku będzie wiązać się z kosztami przejściowymi, zwłaszcza w odniesieniu do systemów informatycznych w transporcie i innych sektorach. W celu znacznego ograniczenia kosztów przejściowych wymagany jest rozsądny okres przygotowawczy dla wdrożenia niniejszej dyrektywy. [Popr. 17]

(7) Niniejsza dyrektywa powinna mieć zastosowanie od dnia 1 kwietnia 2019 2021 r., tak aby ostatni okres czasu letniego zgodnie z przepisami dyrektywy 2000/84/WE zaczynał się w każdym państwie członkowskim w dniu 31 marca 2019 r. o o godz. 1.00 w nocy uniwersalnego czasu koordynowanego w ostatnią niedzielę marca 2021 r. Państwa członkowskie, które po tym okresie czasu letniego zamierzają przyjąć czas standardowy odpowiadający czasowi zimowemu zgodnie z dyrektywą 2000/84/WE, powinny zmienić swój czas standardowy w dniu 27 października 2019 r. o godz. 1.00 w nocy uniwersalnego czasu koordynowanego w ostatnią niedzielę października 2021 r., tak aby podobne i trwałe zmiany wprowadzono w różnych państwach członkowskich jednocześnie. Pożądane jest, aby państwa członkowskie w uzgodniony sposób podjęły decyzje w sprawie czasu standardowego, który uzgodniły między sobą, jaki czas standardowy każde z nich będzie stosowało od 2019 2021 r. [Popr. 18]

(7a) W celu zapewnienia zharmonizowanego wdrożenia niniejszej dyrektywy państwa członkowskie powinny współpracować ze sobą i podjąć decyzję o planowanym rozwiązaniu kwestii czasu standardowego w sposób uzgodniony i skoordynowany. W związku z tym należy ustanowić mechanizm koordynacji, na potrzeby którego wyznacza się po jednym przedstawicielu każdego państwa członkowskiego oraz jednego przedstawiciela Komisji. W ramach mechanizmu koordynacji omawia się i ocenia ewentualny wpływ planowanej decyzji państwa członkowskiego o czasie standardowym na funkcjonowanie rynku wewnętrznego, aby uniknąć wszelkich istotnych zakłóceń. [Popr. 19]

(7b) Komisja powinna ocenić, czy planowany czas w poszczególnych państwach członkowskich może znacznie i trwale utrudnić prawidłowe funkcjonowanie rynku wewnętrznego. Jeżeli ocena ta nie doprowadzi do ponownego rozpatrzenia przez państwa członkowskie planowanych ustaleń w sprawie czasu, Komisja powinna mieć możliwość przełożenia daty rozpoczęcia stosowania niniejszej dyrektywy o nie więcej niż 12 miesięcy i, w stosownym przypadku, przedłożyć wniosek ustawodawczy. Aby zapewnić prawidłowe stosowanie niniejszej dyrektywy, należy zatem przekazać Komisji uprawnienia do przyjęcia aktów zgodnie z art. 290 TFUE w celu przesunięcia daty stosowania dyrektywy o nie więcej niż 12 miesięcy. [Popr. 20]

(8) Wdrożenie niniejszej dyrektywy powinno być monitorowane. Komisja powinna przedstawić wyniki tego monitorowania w sprawozdaniu dla Parlamentu Europejskiego i Rady. Aby można było przedstawić to sprawozdanie w określonym terminie, powinno ono opierać się na informacjach udostępnionych Komisji przez państwa członkowskie w odpowiednim czasie.

(9) Ponieważ cele niniejszej dyrektywy w zakresie zharmonizowanych ustaleń dotyczących czasu nie mogą zostać osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast możliwe jest ich lepsze osiągnięcie na poziomie Unii, może ona podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności, określoną w tym artykule, niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.

(10) Zharmonizowane ustalenia dotyczące czasu powinny być stosowane zgodnie z postanowieniami dotyczącymi terytorialnego zakresu stosowania Traktatów określonymi w art. 355 TFUE.

(11) Należy zatem uchylić dyrektywę 2000/84/WE,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

1. Państwa członkowskie nie stosują sezonowych zmian swojego standardowego czasu lub czasów.

2. Niezależnie od przepisów W drodze odstępstwa od akapitu pierwszego państwa członkowskie mogą w dalszym ciągu zastosować w 2019 2021 r. sezonową zmianę swojego standardowego czasu lub czasów, pod warunkiem że przeprowadzą ją w dniu 27 października 2019 r. o o godz. 1.00 w nocy uniwersalnego czasu koordynowanego w ostatnią niedzielę października 2021 r. Państwa członkowskie powiadamiają o tej decyzji zgodnie z art. 2. Komisję o swojej decyzji w tej sprawie najpóźniej do dnia 1 kwietnia 2020 r. [Popr. 21]

Artykuł 2

1. Nie naruszając przepisów art. 1, jeżeli państwo członkowskie postanowi zmienić swój standardowy czas lub czasy na dowolnym obszarze podlegającym jego jurysdykcji, powiadamia o tym Komisję co najmniej na 6 miesięcy przed wejściem tej zmiany w życie. Jeżeli państwo członkowskie dokonało takiego powiadomienia i nie wycofało go co najmniej 6 miesięcy przed datą planowanej zmiany, państwo członkowskie stosuje tę zmianę. Ustanawia się zatem mechanizm koordynacji w celu zapewnienia zharmonizowanego i skoordynowanego podejścia do ustaleń dotyczących czasu w całej Unii. [Popr. 22]

2. W terminie 1 miesiąca od powiadomienia Komisja informuje o tym pozostałe państwa członkowskie i publikuje te informacje w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Na potrzeby tego mechanizmu koordynacji wyznacza się po jednym przedstawicielu każdego państwa członkowskiego oraz jednego przedstawiciela Komisji. [Popr. 23]

2a. W przypadku gdy państwo członkowskie powiadamia Komisję o swojej decyzji zgodnie z art. 1 ust. 2, w ramach mechanizmu koordynacji zwołuje się posiedzenie w celu dokonania oceny i omówienia potencjalnego wpływu planowanej zmiany na funkcjonowanie rynku wewnętrznego w celu uniknięcia poważnych zakłóceń. [Popr. 24]

2b. Jeżeli na podstawie oceny, o której mowa w ust. 2a, Komisja uzna, że planowana zmiana będzie miała znaczący wpływ na prawidłowe funkcjonowanie rynku wewnętrznego, informuje o tym powiadamiające państwo członkowskie. [Popr. 25]

2c. Najpóźniej do dnia 31 października 2020 r. powiadamiające państwo członkowskie podejmuje decyzję, czy podtrzymać swój zamiar czy też nie. W przypadku gdy powiadamiające państwo członkowskie postanawia podtrzymać swój zamiar, przedstawia szczegółowe wyjaśnienie, w jaki sposób będzie przeciwdziałać negatywnemu wpływowi zmiany czasu na funkcjonowanie rynku wewnętrznego. [Popr. 26]

Artykuł 3

1. Komisja składa Najpóźniej do dnia 31 grudnia 2025 r. Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie z wdrożenia oceny dotyczące stosowania i wdrażania niniejszej dyrektywy najpóźniej do dnia 31 grudnia 2024 r., w razie potrzeby wraz z wnioskiem ustawodawczym w sprawie jego przeglądu w oparciu o dogłębną ocenę skutków, z udziałem wszystkich zainteresowanych stron. [Popr. 27]

2. Najpóźniej do dnia 30 kwietnia 2024 2025r. państwa członkowskie przekazują Komisji odpowiednie informacje. [Popr. 28]

Artykuł 4

1. Państwa członkowskie przyjmują i publikują, najpóźniej do dnia 1 kwietnia 2019 2021 r., przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy. Niezwłocznie przekazują Komisji tekst tych przepisów.

Państwa członkowskie stosują te przepisy od dnia 1 kwietnia 2019 2021 r.

Przepisy przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez państwa członkowskie. [Popr. 29]

2. Państwa członkowskie przekazują Komisji tekst podstawowych przepisów prawa krajowego, przyjętych w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.

Artykuł 4a

1. Komisja, w ścisłej współpracy z mechanizmem koordynacji, o którym mowa w art. 2, ściśle monitoruje przewidywane ustalenia dotyczące czasu w całej Unii.

2. Jeżeli Komisja ustali, że planowane ustalenia dotyczące czasu przekazane przez państwa członkowskie zgodnie z art. 1 ust. 2, mogą znacząco i trwale utrudnić prawidłowe funkcjonowanie rynku wewnętrznego, jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych w celu przełożenia terminu stosowania niniejszej dyrektywy o nie więcej niż 12 miesięcy oraz do przedłożenia w stosownych przypadkach wniosku ustawodawczego. [Popr. 30]

Artykuł 4b

1. Powierzenie Komisji uprawnień do przyjmowania aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.

2. Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych, o których mowa w art. 4a, powierza się Komisji od dnia [data wejścia w życie niniejszej dyrektywy] do [data zastosowania niniejszej dyrektywy].

3. Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 4a, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w późniejszym terminie określonym w tej decyzji. Nie wpływa ona na ważność już obowiązujących aktów delegowanych.

4. Przed przyjęciem aktu delegowanego Komisja konsultuje się z ekspertami wyznaczonymi przez każde państwo członkowskie zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa.

5. Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

6. Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 4a wchodzi w życie tylko wówczas, gdy ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, lub gdy, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady. [Popr. 31]

Artykuł 5

Dyrektywa 2000/84/WE traci moc ze skutkiem od dnia 1 kwietnia 2019 2021 r. [Popr. 32]

Artykuł 6

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 7

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia […] r.

W imieniu Parlamentu Europejskiego W imieniu Rady

Przewodniczący Przewodniczący

(1) Dz.U. C 62 z 15.2.2019, s. 305.
(2) Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 26 marca 2019.
(3) Dyrektywa 2000/84/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 19 stycznia 2001 r. w sprawie ustaleń dotyczących czasu letniego (Dz.U. L 31 z 2.2.2001, s. 21).

https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/TA-8-2019-0225_PL.html#top

hastagi na stronie: